*Υπάρχει μια διάχυτη εντύπωση ότι αν αποχωρήσει η Ελλάδα από το ευρώ και την ΕΕ, θα προκληθεί παγκόσμια οικονομική καταστροφή και θα καταρρεύσει η Ευρώπη.
Επάνω σε αυτόν τον συλλογισμό βασίσαμε όλες τις ελπίδες μας στην διαπραγμάτευση, πιστεύοντας ότι το ευρωπαϊκό πολιτικό- οικονομικό «κατεστημένο» θα τρομάξει και θα μας κάνει τα χατίρια.
Μακάρι στην γεωπολιτική και στην διεθνή οικονομία τα πράγματα να ήταν τόσο απλοϊκά όπως το «μου λες χρωστάω 500 σου λέω πάρε 100 και ξοφλάμε».
Επειδή όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα θα πρέπει να συνυπολογιστούν πιο σοβαρές παράμετροι, όπως το ποιές οικονομικές δυνάμεις στην Ευρώπη και πέραν αυτής ευνοεί -και ποιες όχι- η αποχώρηση της Ελλάδος και γιατί.
Η απάντηση στην περίπτωση μας, μάλλον κρύβεται στην σύγκρουση ανάμεσα στα αμοιβαία κεφάλαια επιθετικής ανάπτυξης (Aggressive Growth Hedge Funds), που έχουν τεράστια ανοίγματα σε «θέσεις» στα παράγωγα -«στοιχήματα» (gambling) επί νοητού κεφαλαίου- αφού μόχλευσαν τα διαθέσιμα τους και από την άλλη στα τραπεζικά συστήματα με διαθέσιμα κεφάλαια προερχόμενα κυρίως από μέσο-μακροπρόθεσμες αποταμιευτικές καταθέσεις.
Η συγχώνευση των υπηρεσιών των επενδυτικών και εμπορικών τραπεζών στις Η.Π.Α το 1999 (Financial Services Modernization Act) στην ουσία συγχώνευσε υπαρκτά με ανύπαρκτα κεφάλαια, σχηματίζοντας ένα νέο παγκόσμιο πλέον όμως εν μέρει πλασματικό κεφάλαιο. Απότοκο ήταν η γιγάντωση των hedge funds που δεν αντιμετωπίζουν περιορισμούς και δεν είναι καν γνωστή η σύνθεση του χαρτοφυλακίου τους, όπως και το που και σε τι ακριβώς έχουν επενδύσει τα περιουσιακά τους στοιχεία.
Η έλλειψη κατάλληλου νομικού πλαισίου που να υποδεικνύει κάποια εποπτική επιτροπή επιτρέπει στους διαχειριστές τους να δρουν αυτοβούλως, χωρίς να ενημερώνουν τους επενδυτές. Και επειδή κατά κανόνα οι διαχειριστές είναι και αυτοί επενδυτές, οι στόχοι τους εν τέλει ταυτίζονται.
Για παράδειγμα φανταστείτε έναν σθεναρά αντιμνημονιακό συμπατριώτη μας να είναι κάτοχος μεριδίων σε ένα από τα fund που επένδυσε και κέρδισε εν τέλει στα CDOs που στοιχημάτιζαν στην οικονομική μας καταστροφή και εναντίον της Ελλάδος.
Η παρέμβαση και γιγάντωση των Aggressive Growth Hedge Funds -τα οποία συχνά επενδύουν πολλαπλάσια κεφάλαια από αυτά τα οποία διαθέτουν ως προϊόν μόχλευσης- στην παγκόσμια αγορά, είναι αποτέλεσμα των ευκαιριακών επενδύσεων τους σε διάφορες τοποθεσίες του πλανήτη που τους έδιναν την ευκαιρία γρήγορων υψηλών αποδόσεων.
Στην πράξη αυτό σημαίνει κυριολεκτικά ότι ένα πλασματικό κεφάλαιο μέσω Hedge Funds μπορεί να θρυμματίσει μια ζωτικής σημασίας για μια χώρα αναπτυξιακή επένδυση μετατρέποντας την σε πλασματική. Όπως ακριβώς συνέβη στο πρόγραμμα εκμετάλλευσης υδατίνων πόρων στην Ινδονησία. Η πολυπλοκότητα και η ταχύτητα κίνησης των κεφαλαίων τους στην παγκόσμια αγορά εκφράστηκε ζωντανά με τη γέννηση του ψηφιακού νομίσματος –bitcoin
Ο βασικός αντισυμβαλλόμενος παίκτης είναι οι κρατικές οικονομίες με τις αποταμιεύσεις στις καταθέσεις και στα ασφαλιστικά ταμεία, που επειδή εξυπηρετούνται από ένα συγκριτικά δυσκίνητο τραπεζικό σύστημα ήταν κατά κανόνα ο χαμένος.
Όπως όλες οι αξιοσέβαστες επιχειρήσεις, τα εκκεντρικά αυτά κεφάλαια εφοδιασμένα και με το λούστρο και τη δυναμική του χρήματος, προσλαμβάνουν επωνύμους διεθνής οικονομολόγους -κατά κανόνα καθηγητές πανεπιστημίων- που αφ ενός τους προσδίδουν «επιστημονικό κύρος» και αφ έτερου παπαγαλίζουν στα συνεργαζόμενα διεθνή μέσα τις σκοπιμότητες τους π.χ. να μείνει ή να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ.
Επιδίωξη τους και ζωτικής σημασίας επένδυση για αυτά, είναι να επιτύχουν να αναδειχθεί (φυτευτεί) κάποιος από τους επώνυμους ανθρώπους τους στο κέντρο λήψης οικονομικών αποφάσεων (πχ ΥΠ.ΟΙΚ.) κάποιας χώρας.
Τότε είναι που αποκτούν άμεση παρέμβαση στη χώρα στις ζωτικές παραμέτρους της διαμόρφωσης της οικονομικής της στρατηγικής και πολιτικής, αποκομίζοντας εσωτερική πληροφόρηση από πρώτο χέρι.
Κάτω από αυτή την οπτική, η σύγκρουση στην Ελλάδα γίνεται ανάμεσα στους ανθρώπους των hedge funds που θέλουν μια συμφωνία αποδυνάμωσης του ευρώ ή ακόμη και την έξοδο στη δραχμή και σε εκείνους που θέλουν την ενίσχυση του και παραμονή. Οι πρώτοι είναι μάλλον δυνατοί στο ΥΠ.ΟΙΚ. ενώ οι δεύτεροι στο τραπεζικό κατεστημένο.
Οι υπόλοιποι σε πολιτικό επίπεδο, είτε από ιδεοληψίες, είτε από φιλοδοξία, είτε από άγνοια προπαγανδίζουν στην ουσία τις θέσεις των δυο ανταγωνιστικών λόμπι στην ΕΕ και στην Ελλάδα.
Η δύναμη της προσωπικότητας του νεαρού μας πρωθυπουργού σαν ηγέτη, θα κριθεί από την ικανότητα του να κρατήσει τις κοινωνικές ισορροπίες και να απομακρύνει τους πεμπτοφαλαγγίτες. Ώστε να μην έχουμε -κι εμείς κι αυτός- την τύχη του προκατόχου του, που η θητεία του εξέπνευσε το 2009.
