Συντακτης…Επειδή όπως πάνε τα πράγματα σήμερα με την εσκεμενη παραποίηση γεγονότων, ιδεών και αξίων θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε, να θυμόμαστε ότι ο σύγχρονος κόσμος, η Ευρώπη, το υψηλό βιοτικό επίπεδο, η ελευθερία, τα δημοκρατικά δικαιώματα και το ευρωπαϊκό ιδεώδες οικοδομήθηκαν στα συντρίμμια του ολοκληρωτισμού, του αυταρχισμού του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Το πνεύμα άκαμπτης αντίστασης και οι θυσίες των ευρωπαϊκών εθνών και του δικού μας συμπεριλαμβανόμενου συνέτριψαν τον ολοκληρωτισμό και τον δεσποτισμό στην Ευρώπη.
Στην σύγχρονη Ελλάδα η πανεθνική και παλλαϊκή αντίσταση στον φασισμό εκτος του οτι ανταποκρίνεται απολυτα στην κληρονομία του 1821 ως πνευμα μεταλαμπαδεύτηκε και στις γενιές που ήρθαν μετά το 1960.
Και έτσι έπρεπε.
Παρά το γεγονός ότι είμαστε η μοναδική Ευρωπαϊκή χώρα όπου από «ιστορική ατυχία» λόγο του εμφυλίου διέφυγαν της παραδειγματικής πολιτικής και ποινικής τιμωρίας οι συνεργάτες του κατακτητή Έλληνες φασίστες.
Και όχι μόνο διέφυγαν αλλά επέβαλαν στη χώρα ως μεταπολεμικό οικονομικό μοντέλο τον κεντρικό οικονομικό σχεδιασμό.
Το αυταρχικό οικονομικό μοντέλο που οικοδόμησε το πελατειακό κράτος και οι συνέπειες του πληρώνονται σήμερα πανάκριβα και πολιτικά και κοινωνικά και οικονομικά και αισθητικά.
Το μοντελο αυτο παρεμπόδισε την επιχειρηματικότητα και δημιούργησε την πλασματική ευημερία βασισμένη στην κομματική «δουλικότητα» των «κρατικών» παροχών με κριτήριο επιλογής και αντάλλαγμα την «ψήφο».
Όμως σ αυτο το περιβαλον ούτε ψήφο έχεις ούτε ψηφοφορία έχεις, στα χέρια σου και στην κάρδια σου. Μόνο μια άτυπη σιωπηρή συναλλαγή που στην πράξη και την κοινωνική αντιπροσωπευτικότητα των κομμάτων καταργεί και την ιερή εκλογική διαδικασία ακυρώνει.
Την ποιοτική κορύφωση της πολιτικής και ιδεολογικής αποσύνθεσης την διαπιστώνουμε τώρα έντονα από την μέχρι στιγμής –την προσωρινή- απάθεια της κοινωνίας μας στο άλλα λέμε άλλα κάνουμε, άλλης ομάδας τα χρώματα φοράμε και για άλλη παίζουμε.
Αυτή η σημερινή κατάντια είχε χρονική διάρκεια –σχεδιασμένη ?- και αφετηρία.
Ξεκίνησε με το μετεμφυλιακο “πολεμικό” κράτος των υμετέρων, με την δοτή κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα.
Συνεχίστηκε με το πασοκικο κράτος των «κλαδικών» με την δοτή κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα.
Και συνεχίζεται από τα ίδια περίπου πρόσωπα και με το κράτος συνιστωσών που επιθυμεί και αυτό την δική του – ή τουλαχιστον υποταγμένη σε αυτό, την παλαιή δοτή κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα.
Εδώ επιβάλλεται να ειπωθεί ότι δεν πρέπει να εναντιωνόμαστε στις τυχόν κρατικές επενδύσεις με σκοπό το κοινωνικό όφελος, αλλά στους εικονικούς διαγωνισμούς και αναθέσεις.
Πολιτικές όπου θέριεψαν και την εικονική και αποτυχημένη τραπεζική μας ελιτ και την υπερδιόγκωση της διαπλοκής.
Χρησιμοποιείται η λέξη υπερδιόγκωση γιατί η «διαπλοκή» είναι ένα φαινόμενο που απαντάται σε όλες τις κοινωνίες.
Είναι μια μορφή εγκληματικότητας που υφίσταται όπως η κλασική ποινική εγκληματικότητα.
Είναι φαινόμενο που περιορίζεται, αλλά ποτέ δεν εξαλείφεται οριστικά.
Μόνο που υπάρχει μεν αλλά είναι περιορισμένη και κινείται στο λυκόφως στις ανεπτυγμένες κοινωνίες.
Στη χώρα μας η διαπλοκή έγινε καθεστώς και μάλιστα χρηματοδοτούμενο.
Και από το τραπεζικό μας σύστημα και από τα κρατικά ταμεία.
Η εγκληματικότητα της έγινε καθεστώς, που κρύβεται από τους πολιτικούς της εκφραστές πίσω από τις ιερές λέξεις της «αντίστασης», της «κοινωνικής δικαιοσύνης» και φυσικά από τους αγώνες, τα τραγούδια, τα αισθήματα και την ιστορία των πολύπαθων υποστηρικτών της σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς.
Τι θα μπορούσαν να αντιπαραβάλουν οι τυχοδιώκτες σε μια πολιτική που θα ευνοούσε ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας λιγότερους φόρους λιγότερο κρατικό παρεμβατισμό;
Τίποτα.
Μόνο τραγούδια και συνθήματα άλλων εποχών ντυμένοι με τις προβιές εκείνων των δύστυχων που τις έχασαν στα δικά μας εθνικά «γουναράδικα».
Η διαπλοκή που τα τελευταία χρόνια αναβαθμίστηκε σε συμμορία ντυμένη αντάρτης στα βουνά.
Για γέλια και για κλάματα.
Και για να παραφράσουμε τη ρήση του Σάμιουελ Τζόνσον ότι “ο «πατριωτισμός» είναι το τελευταίο καταφύγιο ενός απατεώνα”, το “πρώτη φορά αριστερά” είναι το τελευταίο σοβαρό καταφύγιο της συμμορίας της διαπλοκής.
Παρερμηνεύουν όμως την πρόσκαιρη απάθεια της κοινωνίας ερμηνεύοντας την μάλιστα και ως αποδοχή.
Πιστεύουν π.χ. ότι θα γίνει αποδεκτό το 25% της κυρίως ενημέρωσης, η μια από τις 4ρις τηλεοπτικές άδειες να εκχωρηθεί στην Τουρκια και μάλιστα στο καθεστώς Ερντογαν.
Πιστεύουν ότι επειδή κάποτε διέφθειραν και ψιλοταισαν το κοσμο με δανεικα (γιατι το καθαρό οικονομικό κομμάτι το φαγανε), επειδή εκπαίδευσαν και εκπαιδεύουν τον κόσμο στην ανταπόδοση ψήφος-δουλειά-ψήφος-φαί αυτό θα συνεχίζεται εσαεί.
Κάνουν λάθος…….elogiki.gr
