Στο Herbst Theater του Σαν Φρανσίσκο, απεσταλμένοι από 50 χώρες υπογράφουν τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, εγκαθιδρύοντας αυτό το παγκόσμιο σώμα ως μέσο για τη διάσωση «των επόμενων γενεών από τη μάστιγα του πολέμου». Ο Χάρτης επικυρώθηκε στις 24 Οκτωβρίου, και η πρώτη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών συνεδρίασε στο Λονδίνο στις 10 Ιανουαρίου 1946.
Παρά την αποτυχία της Κοινωνίας των Εθνών να μεσολαβήσει στις συγκρούσεις που οδήγησαν στον Β’ Παγκόσμιο, οι Σύμμαχοι ήδη από το 1941 πρότειναν την εγκαθίδρυση ενός νέου διεθνούς σώματος ώστε να συντηρηθεί η ειρήνη στον μεταπολεμικό κόσμο. Η ιδέα για τα Ηνωμένα Έθνη ξεκίνησε να διατυπώνεται τον Αύγουστο του 1941, όταν ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Ρούσβελτ και ο Πρωθυπουργός της Βρετανίας Τσόρτσιλ υπέγραψαν τον Ατλαντικό Χάρτη, ο οποίος έθετε μια σειρά αρχών για διεθνή συνεργασία ώστε να διατηρηθεί η ειρήνη και η ασφάλεια. Λίγο αργότερα, ο Ρούσβελτ επινόησε την ονομασία «Ηνωμένα Έθνη» για να περιγράψει τις χώρες που είχαν συμμαχήσει κατά των δυνάμεων του Άξονα –Γερμανία, Ιταλία και Ιαπωνία. Η ονομασία χρησιμοποιήθηκε επίσημα για πρώτη φορά την 1η Ιανουαρίου 1942, όταν οι αντιπρόσωποι από 26 έθνη της Συμμαχίας συναντήθηκαν στην Ουάσινγκτον και υπέγραψαν τη Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών, η οποία επιδοκίμαζε τον Ατλαντικό Χάρτη και παρουσίαζε τους κοινούς σκοπούς των Συμμάχων σχετικά με τον πόλεμο.
Τον Οκτώβριο του 1943, οι μεγάλες Συμμαχικές δυνάμεις –Μεγάλη Βρετανία, Ηνωμένες Πολιτείες, Σοβιετική Ένωση και Κίνα- συναντήθηκαν στη Μόσχα και εξέδωσαν τη Διακήρυξη της Μόσχας, η οποία διετύπωσε επίσημα την ανάγκη για έναν διεθνή οργανισμό που θα αντικαταστήσει την Κοινωνία των Εθνών. Ο σκοπός εκείνος επαναδιατυπώθηκε στη συνάντηση των Συμμάχων στην Τεχεράνη τον Δεκέμβριο του 1943, και τον Αύγουστο του 1944 η Μεγάλη Βρετανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Σοβιετική Ένωση και η Κίνα συναντήθηκαν στο κτήμα Dumbarton Oaks στην Ουάσιγκτον, ώστε να θέσουν τα θεμέλια για τα Ηνωμένα Έθνη. Σε περίοδο 7 εβδομάδων, οι απεσταλμένοι σκιαγράφησαν τη μορφή του παγκόσμιου αυτού σώματος, αλλά είχαν διαφωνίες σχετικά με τα θέματα που αφορούσαν τα μέλη και την ψηφοφορία. Τελικά, βρέθηκε λύση από τους «Μεγάλους Τρεις» -Ηνωμένες Πολιτείες, Μεγάλη Βρετάνια και Σοβιετική Ένωση- στην Διάσκεψη της Γιάλτας τον Φεβρουάριο του 1945, και όλες οι χώρες που είχαν ακολουθήσει τη Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών του 1942 προσκλήθηκαν στην ιδρυτική διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών.
Στις 25 Απριλίου 1945, η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Διεθνή Οργάνωση συνεδρίασε στο Σαν Φρανσίσκο, όπου αντιπροσωπεύονταν 50 χώρες. 3 μήνες μετά, αφού στο μεσοδιάστημα είχε παραδοθεί η Γερμανία, ο τελικός Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών υιοθετήθηκε ομόφωνα από τους απεσταλμένους. Υπεγράφη στις 26 Ιουνίου. Ο Χάρτης, ο οποίος αποτελείτο από ένα προοίμιο και 19 κεφάλαια διηρημένα σε 111 άρθρα, καλούσε τα Ηνωμένα Έθνη να διατηρούν τη διεθνή ειρήνη και την ασφάλεια, να προωθούν την κοινωνική ανάπτυξη και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, να ενισχύουν τους διεθνείς νόμους, και να προωθούν την επέκταση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Τα βασικά όργανα των Ηνωμένων Εθνών, όπως διευκρινίζονταν στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, ήταν η Γραμματεία, η Γενική Συνέλευση, το Συμβούλιο Ασφαλείας, το Οικονομικό και το Κοινωνικό Συμβούλιο, το Διεθνές Δικαστήριο και το Συμβούλιο Θεματοφυλακής.
Στις 24 Οκτωβρίου 1945, ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών τέθηκε σε ισχύ με τη θεώρησή του από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας και την πλειονότητα των άλλων υπογραφόντων. Η πρώτη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, με την αντιπροσώπευση 51 χωρών, ξεκίνησε στο Λονδίνο στις 10 Ιανουαρίου 1946. Στις 24 Οκτωβρίου 1949, ακριβώς 4 χρόνια αφότου άρχισε να ισχύει ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών, τέθηκε ο ακρογωνιαίος λίθος για τις τωρινές εγκαταστάσεις των Ηνωμένων Εθνών, οι οποίες βρίσκονται στη Νέα Υόρκη. Από το 1945 και ύστερα, το Νόμπελ Ειρήνης έχει δοθεί πάνω από 10 φορές στα Ηνωμένα Έθνη και τους οργανισμούς τους ή σε ξεχωριστούς αξιωματούχους τους, με πιο πρόσφατη περίπτωση τη βράβευση και του οργανισμού συνολικά και του Γενικού Γραμματέα Κόφι Ανάν το 2001.
