Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης…Υπό κανονικές συνθήκες, η δήλωση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη περί παράλληλου τραπεζικού συστήματος εκτός ΕΚΤ είναι ακατανόητη. Ο Δραγασάκης δεν είναι Βαρουφάκης και η κυβέρνηση στην οποία μετέχει δεν περιλαμβάνει τον Λαφαζάνη. Ο αντιπρόεδρος γνωρίζει άριστα ότι τράπεζες εκτός εποπτείας της ΕΚΤ δεν μπορούν να λειτουργήσουν, γιατί απλούστατα τα ευρώ τους δεν θα είναι θεωρημένα από τη Φρανκφούρτη, άρα δεν θα έχουν αντίκρισμα. Τι τρέχει, λοιπόν; Πολλά μπορεί να υποθέσει κανείς. Θα σταθώ στα τρία επικρατέστερα σενάρια και, αν κάνω κάποιο λάθος, άνθρωποι είμαστε, ας με διορθώσει ο αντιπρόεδρος.
Η βασική εκτίμηση που κάνω είναι ότι, μέσω της διαδικασίας νομοθέτησης για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ο κ. Δραγασάκης συνειδητοποιεί ότι ο έλεγχος των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων περνά οριστικά στους δανειστές. Ούτε τον / την πρόεδρο που επιθυμεί θα διορίσει στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ούτε τα διοικητικά συμβούλια των τραπεζών μπορεί να ελέγξει, ούτε φυσικά τη ροή του χρήματος. Σε κανονικές συνθήκες, το νομοσχέδιο για την ανακεφαλαιοποίηση θα συμπλήρωνε τον νόμο για τη λειτουργία των ΜΜΕ, προκειμένου να σπάσει η διαπλοκή τραπεζών – ΜΜΕ – πολιτικής.
Αν δεν ελέγχεις όμως ούτε τα διοικητικά συμβούλια των τραπεζών, παρά τις «κορόνες» Τσίπρα κατά την ομιλία του στις προγραμματικές δηλώσεις, ούτε άλλες θέσεις-κλειδιά, η μεν παλαιά διαπλοκή σπάει, ναι, αλλά δεν μπορεί να γεννηθεί στη θέση της μια «καινούργια», αριστερή. Και, αν γεννηθεί, θα ομιλεί άπταιστα τη γερμανική ή την αγγλική, πάντως όχι την ελληνική. Η στήλη είναι σε θέση να γνωρίζει πτυχές του παρασκηνίου του Σαββατοκύριακου. Οι δανειστές, με e-mail στα αγγλικά, απαίτησαν επανειλημμένως τροποποιήσεις στον νόμο Τσακαλώτου. Στην πραγματικότητα, το τραπεζικό μας σύστημα αφελληνίζεται, αλλάζει χέρια και στην καλύτερη περίπτωση θα διοικείται -όχι στο σύνολό του, βεβαίως- από ελληνόφωνους μάνατζερ προσκείμενους στους δανειστές.
Δεδομένου πως, όταν ανήκε στον… ελληνισμό, έπαιρνε τις καταθέσεις μας και τις χάριζε με θαλασσοδάνεια σε μιντιάρχες – επιχειρηματίες και σε άλλες δυνάμεις χωρίς εμπράγματες εξασφαλίσεις, δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό. Στο μέλλον, η πρόσβαση στη ρευστότητα θα χορηγείται με αυστηρά αξιοκρατικά κριτήρια, αλλά από ανθρώπους που δεν θα έχουν καμία ψυχική επαφή με την ελληνική πραγματικότητα. Σε τελική ανάλυση, πάντως, τόσο ο σεβαστός αντιπρόεδρος όσο και ο πρωθυπουργός αντιλαμβάνονται τώρα τις ολέθριες συνέπειες της μακράς διαπραγμάτευσης Βαρουφάκη.
Η απόσυρση των καταθέσεων από τους πολίτες, το δημοψήφισμα και η προσφυγή στα capital controls κατέστησαν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα κέλυφος. «Γίναμε τελωνεία με τη γραφειοκρατία της Τραπέζης της Ελλάδος, που καλείται να εγκρίνει τις εκροές επιχειρηματικών κεφαλαίων με παραστατικά» σχολίαζε πρόσφατα τραπεζικός παράγων. Η κυβέρνηση και η αντιπροεδρία γνωρίζουν άριστα τις ευθύνες τού τι σημαίνει να χάνει μια κυβέρνηση όχι μόνο την εποπτεία ροής του χρήματος όσο και το δίκτυο των θυγατρικών σε Βαλκάνια – Τουρκία, που έδινε βάθος στην εξωτερική πολιτική μας. Η υπερήφανη διαπραγμάτευση κόστισε.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης -υποθέτω- βλέπει και κάτι άλλο: την επικείμενη κατάρρευση των συνεταιριστικών τραπεζών και της μικρότερης τράπεζας, στην οποία εργάστηκε στο απώτατο παρελθόν ως εμπειρογνώμων. Οι πρώτες βασίζονται σε κεφάλαια των δήμων, που πιέστηκαν να παραχωρήσουν τα αποθεματικά τους για την πληρωμή των δόσεων με τις γνωστές Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
Η δεύτερη έχει ως βασικό μέτοχο ένα υγιέστατο μέχρι πρόσφατα ασφαλιστικό ταμείο. Τώρα, τι γίνεται; Η τρίτη εκτίμηση που κάνω για τη δήλωση Δραγασάκη είναι παρακινδυνευμένη και την καταθέτω χάριν της συζήτησης: Αδυνατώ να πιστέψω ότι τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο αντιπρόεδρος άνοιξαν ξανά, πλαγίως, θέμα Grexit, προκειμένου να πιέσουν τους πάσης φύσεως Μέρκελ, Γιουνκέρ να χαλαρώσουν την πίεση στα δημοσιονομικά. Εδώ που φτάσαμε, τα νταούλια τα βαράνε άλλοι. Ωρα να συμβιβαστούμε με αυτό. Τελευταίο, αλλά όχι έλασσον: Αισθάνεται άνετα ο αντιπρόεδρος στο παρόν σχήμα;
