Εντυπωσιακή και πολύπλευρα ερμηνεύσιμη ήταν η τοποθέτηση του κ Τσακαλώτου.
Ούτε λίγο ούτε πολύ ο κ υπουργός των οικονομικών μας είπε ότι κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με τους πιστωτές, η Ελληνική αντιπροσωπεία υπό τον κ Βαρουφακη με σύμπνοια και αποφασιστικότητα διαπραγματεύτηκε με τους εχθρικούς δανειστές που εν τελει «έδωσαν» τα λεφτά που «ψήφισε» και συμφώνησε μαζί τους να πάρει στο υπουργείο του.
Νομίζω ότι με αυτή την τοποθέτηση, μας προϊδέασε για το επερχόμενο “ναι” στην ψηφοφορία του πολυνομοσχεδίου από τον προκαθήμενο στη θέση του λαλίστατο τέως ΥΠ.ΟΙΚ.
Καλό όμως θα ήταν να λυθεί η απορία και σε εμάς τους υπόλοιπους, που βέβαια τώρα η αλήθεια είναι ότι τίποτα δεν μας εκπλήσσει με την πολιτική διαδρομή από το “όχι” στη συμφωνία στο “ναι” στο πολυνομοσχέδιο.
Ψηφίζω στη βουλή εναντίον της συμφωνίας, που η συμφωνία είναι το πολυνομοσχέδιο, αλλά ψηφίζω υπέρ στη βουλή για το πολυνομοσχέδιο που είναι η συμφωνία προβληματίζει.
Από την άλλη όπως μας τα παρουσίασε ο κ Τσακαλώτος για τις σύμπνοιες και την κοινή θέληση στην διαπραγματευτική ομάδα -πάντα με την απαραίτητη «σάλτσα» ότι η ΝΔ δεν ήθελε την επιτυχία της συμφωνίας κλπ γνωστά- έβγαλε τον Βαρουφακη «ήρωα».
Αν πιστεύει κάτι τέτοιο ο κ Τσακαλωτος, έπρεπε και αυτός να είχε παραιτηθεί μαζί με τον προκάτοχο του. Επειδή όμως η πολιτική δεν γίνεται και δεν ερμηνεύεται με τις αστικές αβρότητες του κ ΥΠ.ΟΙΚ, υπάρχει και πιο ρεαλιστική ανάγνωση με εσώκλειστα τα ερωτηματικά που αναγκαστικά προκύπτουν από αυτή.
Τι οδήγησε τον κ Βαρουφάκη στην «κωλοτούμπα» και τι είδους «υποσχέσεις» έλαβε και από ποιον;
Για τον κ Βαρουφάκη εκκρεμούν μια σειρά εξηγήσεις από την πλευρά του και στον κόσμο και στα αρμόδια όργανα της πολιτείας, τις οποίες μετά βεβαιότητας θα δώσει σύντομα.
Το κακό είναι ότι από όλο αυτό το «ανακάτωμα» των τελευταίων 6 μηνων, κάποιοι επιμένουν να πιστεύουν ότι τα πράγματα είναι όπως παλιά.
Κάποιοι επιμένουν ότι ο κόσμος δεν κατάλαβε τι συνέβη. Ότι δεν κατάλαβε τι παιχνίδια παίχτηκαν στο όνομα του και με την ψήφο του. Ότι δεν κατάλαβε ότι κάποιοι τον θεωρούσαν και τον θεωρούν αφελή.
Τόσο αφελή που να σερβίρουν τη μια μέρα το καταψηφίζω για ψηφίζω και το ψηφίζω για καταψηφίζω.
Μας θεωρούν τόσο αφελείς, λες και δεν είπε ο ίδιος ο πρωθυπουργός:
«πώς να δώσω στους συνταξιούχους για σύνταξη χαρτάκια IOU;»
Τα χαρτάκια του κ. Βαρουφάκη δηλαδή.
Αυτή αλλώστε ήταν και μια από τις αίτιες που παραιτήθηκε από την κυβέρνηση.
Τα πιο πέρα για το τι και πως έγινε στο ΥΠ.ΟΙΚ. επί υπουργίας Βαρουφακη, τα περί συμβούλων, περί της ειδικής συμβούλου, περί ευρωδραχμής κλπ θα τα ελέγξει και η δικαιοσύνη αν επιβάλλεται.
Το πιο μεγάλο πρόβλημα τώρα είναι τα κόκκινα δάνεια των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων.
Να αφήσουν κάποιοι τα καινούργια, όπως την τάχατις προστασία της πρώτης κατοικίας και ότι οι υπόλοιποι είναι μπαταχτσήδες.
Τα κόκκινα δάνεια είναι αποτέλεσμα της κρίσης και της πολιτικής των ελληνικών τραπεζών, που από τη μια έδιναν θαλασσοδάνεια στα κόμματα και στη διαπλοκή και από την άλλη φόρτωναν τόκους και πανωτόκια τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά.
Τα δάνεια όλων των χρωμάτων έχουν πληρωθεί και με το παραπάνω με τις αλλεπάλληλες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου (ανακεφαλαιοποιήσεις) των τραπεζών.
Εκείνο που οφείλει το κράτος, παίρνοντας υπ όψιν ότι από τις τράπεζες έχει ήδη διαγραφεί μεγάλο μέρος των κόκκινων δανείων, να τα μετατρέψει σε αντιμετωπίσιμες υποχρεώσεις με ρεαλιστικές ρυθμίσεις και διαγραφές.
Αυτή είναι η υποχρέωση του έναντι των πολιτών και όχι να τα πουλήσει όσο-όσο σε fund κοράκια.
