Αυτή είναι η ιστορία ενός ράφτη, ενός τσάρου και της αρκούδας του. Μια μέρα, ο τσάρος ανακάλυψε ότι ένα από τα κουμπιά της αγαπημένης του ζακέτας είχε κοπεί. Ο τσάρος ήταν ιδιότροπος, αυταρχικός και σκληρός (όπως όλοι όσοι μπλέκονται για πολύ καιρό με την εξουσία). Έτσι, οργισμένος
«Στα χρόνια πριν από το Ίντερνετ, υπήρχε ο Έρντος», έλεγαν οι φίλοι του εκκεντρικού νομάδα στη χώρα των μαθηματικών, που έμεινε στην ιστορία των επιστημών σαν εκκεντρικός θρύλος. Εθισμένος στον καφέ, χιουμορίστας, χωρίς μόνιμη στέγη, εκκεντρικός, πολυβραβευμένος, εργάστηκε σε προβλήματα Συνδυαστικής, Θεωρίας γραφημάτων, Θεωρίας αριθμών,
Ρώσος συνθέτης, από τους κορυφαίους του 20ου αιώνα. Η ζωή του σημαδεύτηκε από την αντιφατική του σχέση με το σοβιετικό καθεστώς, το οποίο δυο φορές αποκήρυξε τη μουσική του (το 1936 και το 1948), ενώ κατά καιρούς απαγόρευε έργα του. Ταυτόχρονα, υπήρξε ο δημοφιλέστερος σοβιετικός συνθέτης της γενιάς του και τιμήθηκε με πολυάριθμες διακρίσεις και κρατικά βραβεία, ενώ θήτευσε και στο Ανώτατο Σοβιέτ.
Χίρου Ονόντα – Έι, φίλε! Ο πόλεμος τελείωσε!…Ένα από τα καυτά θέματα συζήτησης σε όλες τις τάξεις όπου διδάσκω φυσική, είναι τα διαστημικά ταξίδια. Σύμφωνα με την θεωρία του Αϊνστάιν, όσο πλησιάζουμε την ταχύτητα του φωτός ο χρόνος επιβραδύνεται. Αυτό σημαίνει ότι θεωρητικά μπορείτε να μπείτε σε ένα διαστημόπλοιο, να ταξιδέψετε κοντά στην ταχύτητα του φωτός για ένα-δυο χρόνια και μετά να επιστρέφετε. Θα έχετε γεράσει ελάχιστα. Όμως, όλοι οι υπόλοιποι εδώ πίσω, στον γαλάζιο πλανήτη μας θα είναι πολύ πιο γερασμένοι. Μόλις γυρίσετε θα ανακαλύψετε επίσης ότι η γήινη τεχνολογία, η πολιτική και η οικονομία θα έχουν αλλάξει δραματικά. Η ζωή θα είναι τόσο διαφορετική που δεν θα μπορείτε πια να προσαρμοστείτε.
Η εικαστικός Αρτεμις Αλκαλάη είχε πάντα ιδιαίτερη σχέση με το ύφασμα. Ακόμη κι όταν δεν το χρησιμοποιεί στα έργα της, ξέρει να αγγίζει αυτά τα ευαίσθητα, ψυχικά «νήματα», να υφαίνει συναισθήματα που κάνουν τη δουλειά της ανυπόκριτα συγκινητική.
«Μετά λύπης μου σας πληροφορώ ότι οι φήμες περί του θανάτου μου είναι κάπως υπερβολικές». Με το πηγαίο χιούμορ του, ο Μαρκ Τουέιν απάντησε με αυτή τη φράση σε μια εφημερίδα που είχε λανθασμένα ανακοινώσει τον θάνατό του. O Μαρκ Τουέιν είναι μια από τις εμβληματικές φυσιογνωμίες της αμερικανικής λογοτεχνίας. Ανάμεσα στα πιο γνωστά βιβλία του ανήκουν «Οι περιπέτειες του Τόμ Σόγιερ και οι «Οι Περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν».
Ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ ή Bogey (25 Δεκεμβρίου 1899 - 14 Ιανουαρίου 1957), όπως συνήθιζαν να τον λένε οι φίλοι του, (παρατσούκλι που του είχε κολλήσει ο φίλος του ηθοποιός Σπένσερ Τρέισι), γεννήθηκε το 1899 στη Νέα Υόρκη. Ήταν ένα κράμα ευσυνειδησίας, καλοσύνης, ταλέντου αλλά και μεγάλος
Στέκι της Αθηναϊκής κουλτούρας.Φωλιά παραγωγών ραδιοφώνου, διανοούμενων και καλλιτεχνών,όπου σύχναζαν από τον Κoέν μέχρι τον Γιωτόπουλο της 17Ν.Το ιστορικό Decadence. Μπαρ; Κλαμπ; Χώρος έκφρασης; Στέκι; Σημείο συνάντησης καλλιτεχνών και διανοούμενων; Πείραμα; Τι ήταν τελικά το Decadence. Ισως όλα αυτά κι άλλα πολλά. Το βέβαιο είναι πως
Ο Γκιμιλου εζησε στην αρχαία Βαβυλώνα γύρω στο 530 π.Χ. Το όνομά του, η δράση του, οι περιπέτειές του είναι γραμμένα διεξοδικά σε μερικές από τις 10.000 πινακίδες που έχουν ανακαλυφθεί στην περιοχή της Βαβυλώνας και που μας αποκαλύπτουν με θαυμαστό τρόπο την πολιτική, οικονομική και
Το Αλεξάντροφ δεν περιλαμβάνεται στη διάσημη διαδρομή του «Χρυσού δακτυλίου» με κέντρο τη Μόσχα, ίσως γιατί η ιστορία του δεν είναι τόσο ελκυστική για τον δυτικό τουρίστα που εντυπωσιάζεται πιο πολύ από τις πόλεις όπως το Σούζνταλ ή το Βλαντίμιρ. Η αρχαία, όπως αρέσει στους Ρώσους
Η ιστορία της διεκδίκησης, της αναμενόμενης οριστικής θετικής απόφασης και τελικά της ματαίωσης της απονομής του Βραβείου Νομπέλ στον Νίκο Καζαντζάκη κράτησε 11 ολόκληρα χρόνια. Θεωρώ ότι το είχαμε μέσα στα χέρια μας. Και το σκοτώσαμε. Ολα αυτά τα χρόνια, 1946-1957, η Ελλάς όχι μόνο κυνηγούσε τον Καζαντζάκη να μην πάρει το Νομπέλ, αλλά σε αντιπερισπασμό προέβαλλε άλλο συγγραφέα… αξιότερό του. Και απαξίωνε τον άξιο. Ουσιαστικά τον εξέβαλε από τον προθάλαμο της βράβευσης.
Πρόκειται για ένα εγχειρίδιο γραφής, με μερικές χρήσιμες "συμβουλές" προς τους επίδοξους συγγραφείς, καλλιτέχνες, επιστήμονες, εκπαιδευτικούς, δημοσιογράφους, άλλους/άλλες από τονΜπέρτολτ Μπρεχτ. Ο Μπρεχτ έλεγε ότι όποιος σήμερα θέλει να πολεμήσει την ψευτιά και την αμάθεια και να γράφει την αλήθεια, έχει να ξεπεράσει το λιγότερο πέντε
Ο Γεώργιος Ιακωβίδης (Χίδηρα Λέσβου, 11 Ιανουαρίου 1853 – Αθήνα, 13 Δεκεμβρίου 1932) ήταν Έλληνας ζωγράφος κι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του καλλιτεχνικού κινήματος της Σχολής του Μονάχου. Ο Γεώργιος Ιακωβίδης γεννήθηκε το 1853 στα Χίδηρα της Λέσβου.[1] Σε ηλικία 13 ετών πήγε στην Σμύρνη,
New York Review of Books, 1995. (…) Παρά την ασάφεια αυτή, νομίζω πως μπορούμε να σκιαγραφήσουμε έναν κατάλογο χαρακτηριστικών, τα οποία είναι αντιπροσωπευτικά αυτού που ονομάζω «πρωτοφασισμό» ή «αρχέγονο φασισμό». Αυτά τα χαρακτηριστικά δε μπορούν να οργανωθούν σε ένα ενιαίο σύστημα -πολλά απ’ αυτά αλληλοαναιρούνται,
