Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου Στις περισσότερες μελέτες για το Ισλάμ κάθε αναφορά στην μουσουλμανική παρουσία στην Δύση συνδέεται με την ανεκτική συμπεριφορά των ισλαμιστών απέναντι στους κατακτημένους πληθυσμούς. Ιδιαίτερα πάντα μνεία γίνεται για την ισπανική κατάκτηση και για τον «παράδεισο» που είχε ουσιαστικά εγκαθιδρυθεί στην περιοχή της
Του Αλέξανδρου Σκούρα*
Γράφει ο Νίκος Μωραϊτάκης… Επί δεκαετίες επικράτησε ο μύθος ότι οι Ελληνες είμαστε καλοί έμποροι αλλά ανίκανοι να παράγουμε το οτιδήποτε. Το αφήγημα είναι ελκυστικά λογικοφανές.
Μια μικρή χώρα δεν μπορεί να έχει μεγάλη βιομηχανική παραγωγή γιατί δεν έχει τους φυσικούς πόρους και τις υποδομές. Εξωστρεφείς, μορφωμένοι και πονηροί, οι Ελληνες θα γίνουμε έμποροι και στελέχη υπηρεσιών, αυτό μας ταιριάζει.
Με την οικονομική ύφεση να ξεγυμνώνει τις παθογένειες της ελληνική οικονομίας, νομίζω αρχίζει να προκύπτει μια πολύ διαφορετική εικόνα.
Εχω εκφράσει προσφάτως τη ριζική διαφωνία μου για τους σχεδιασμούς κυβέρνησης και αντιπολίτευσης να μετατρέψουν τη χώρα σε έναν απέραντο λασπότοπο μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Σχεδιασμοί για αντιπαραθέσεις με προσωπικά χαρακτηριστικά, είτε αφορούν τον πρωθυπουργό και τη δράση των οικείων του κατά την επαγγελματική δραστηριότητά
Του Βασίλη Κοψαχείλη* Η απόφαση των τεσσάρων πιο ισχυρών κρατών της ΕΕ (Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Ισπανίας) να οδηγήσουν την Ευρώπη, μετά από τόσες ελπίδες και θυσίες των Ευρωπαϊκών λαών, σε μια ένωση πολλών ταχυτήτων, όπου ανάλογα με το πώς θα τους συμφέρει θα συμπεριφέρονται
Γράφει ο Νίκος Κατσουρίδης… Όταν πριν από λίγους μήνες άρχιζε η διαδρομή των συνομιλιών για να καλυφθεί το «τελευταίο μίλι» σύμφωνα με τοναστρολόγο Άιντα, οι δύο πλευρές των συνομιλιών είχαν σοβαρότατες διαφωνίες σεθέματα διαδικασίας, τα οποία όμως επηρεάζουν αναπόφευκτα την ουσία, που φαίνονταν αξεπέραστες.
Του Jon Basil Utley*… Γιατί ο σοσιαλισμός είναι ακόμα τόσο δημοφιλής; Ένα εξαιρετικό συνέδριο στο Ινστιτούτο Cato αντιμετώπισε το θέμα αυτό χρησιμοποιώντας νέες γνώσεις και αιτιολογήσεις. Ο σοσιαλισμός πρέπει να περιθωριοποιηθεί σε αυτή την εποχή απίστευτης αφθονίας και προόδου: οι λιμοί χτυπάνε πλέον μόλις το 10% περίπου του παγκόσμιου πληθυσμού, ενω αυτός έχει αυξηθεί κατά μερικά δισεκατομμύρια.
Η συνεχιζόμενη αποδοχή του σοσιαλισμού είναι τόσο παράλογη, που πρέπει να υπάρχει κάποια εγγενής τάση για κάτι τέτοιο στις ανάγκες της ανθρώπινης ψυχής. Το θέμα εξετάστηκε από αρκετούς εξελικτικούς ψυχολόγους στο συνέδριο του Cato, του οποίου ήταν συντονίστρια η Marian L. Tupy, επιμελήτρια του HumanProgress.org και πολιτική αναλύτρια του Κέντρου Παγκόσμιας Ελευθερίας και Ευημερίας του Cato.
Του Scott Campbell*
Του Αλέξανδρου Δρίβα*…Στη διεθνή πολιτική, μετράει η ισχύς. Δεν είναι κάτι καινούριο ως αξίωμα, είναι σίγουρα καινούριο όμως, αναφορικά με όσα πίστευαν αρκετοί εντός της Ε.Ε.
Η Ωδή της χαράς, συνεπήρε φαίνεται αρκετούς σε σχέση με μια παλιά αλλά διαχρονική φωνή. Αυτή του Εdward Carr ο οποίος στο μνημειώδες έργο του «Εικοσαετής Κρίση», ανέφερε μεταξύ άλλων πως «παρεξηγήσατε και παρερμηνεύσατε -(προς τους ιδεαλιστές, κύριος εκπρόσωπος των οποίων σε πολιτικό επίπεδο ήταν ο Woodrow Wilson)- την ανθρώπινη φύση και γι’ αυτό παρεξηγήσατε και τις διεθνείς σχέσεις». Ο Edward Carr, ήθελε να πει πως μια «ευχή», δεν μπορεί να συγχέεται με τη διεθνή πολιτική. Το ίδιο συμβαίνει και με κάθε σχέδιο που εκπονούν κράτη. Δεν υπακούει το πανέξυπνο ρητό του Walt Disney και το οποίο φαίνεται να επηρέασε βαθιά τη γερμανική πολιτική από το 1993 και μετά «If you can dream it, you can do it». Το ευκταίο, σπάνια βαδίζει παράλληλα με το εφικτό.
Στην Ευρώπη, επαναλάβαμε το ίδιο λάθος με αυτό που έγινε στα χρόνια του Μεσοπολέμου και έκανε την Κοινωνία Των Εθνών (πρόδρομο του ΟΗΕ) να ξεθωριάζει μπροστά στη γερμανική θέληση για επαναπροσδιορισμό της Συνθήκης των Βερσαλλιών. Oι σχέσεις ΗΠΑ και Ε.Ε, δεν είναι εδώ και πολλά χρόνια αρμονικές. Ούτε στο ΝΑΤΟ, (Σύνοδος του Βουκουρεστίου) ούτε στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, ούτε στο ΔΝΤ. Τι σχέση έχουν αυτά με το παρόν; Ό,τι σχέση έχει πάντα το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον. Η Γερμανία, είχε ένα σχέδιο, ή καλύτερα…όνειρο. Πιο ήταν αυτό;
Του Χρήστου Αλωνιστιώτη* Πιθανόν και η ίδια η Γερμανία να μην μπορούσε να φανταστεί ότι αυτό το οποίο ξεκινούσε το 2008 θα έφτανε κάποια στιγμή η ώρα που θα το έβρισκε μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Η Γερμανία είχε στο σχεδιασμό της ότι η κρίση
Στο βιβλίο «Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο», ο γλαφυρός Σοπενχάουερ αφήνει για λίγο στην άκρη τον παθητικό του μηδενισμό, αποκαλύπτοντας ποια είναι η τέχνη που κερδίζει οποιονδήποτε δεινό συνομιλητή. Διαβάστε το ενδιαφέρον απόσπασμα: Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε σαν θέσφατο μια κοινή προκατάληψη, διότι οι
Του Ειδικού Συνεργάτη
Με πήρε τηλέφωνο να μου εξιστορίσει τον πόνο του. Πριν από ένα μήνα τον ειδοποίησαν να περάσει από την εφορία δι υπόθεσιν του. Πήγε. Τον ενημέρωσαν ότι ο ΑΦΜ του ήταν ανάμεσα στους "ύποπτους" για φοροδιαφυγή και διακίνηση μαύρου χρήματος. Υπέστη έλεγχο. Ανοίχτηκε το σύνολο των
