Σε τούτη εδώ τη χώρα πρέπει επιτέλους να καταφέρουμε να συνεννοηθούμε για να μπορέσουμε να δράσουμε σε ένα περιβάλλον, το οποίο αλλάζει οβιδιακά και να επεξεργαστούμε πολιτική. Την εβδομάδα που πέρασε είδε το φως της δημοσιότητας μια "είδηση" που κυριάρχησε στα ΜΜΕ. Αρχικά η είδηση
Όχι, δεν μου αρέσουν τα παιδάκια που χαιρετούν στρατιωτικά ούτε οι Τούρκοι ποδοσφαιριστές που κάνουν το ίδιο μέσα στα γήπεδα.Δεν μου αρέσει, όμως και το δικό μας "μπάχαλο", που δείχνει ότι έχουμε την διαίρεση και την διχόνοια στο αίμα μας.Δεν μπορεί, δηλαδή, να έχει γίνει
Η οικονομική κρίση στην Κύπρο ονομάζεται και κρίση του τραπεζικού τομέα. Ονομάσθηκε έτσι όχι τυχαία όπως θα αναλύσω στην συνέχεια.Μετά την φούσκα του Χρηματιστηρίου το 1999 – 2001 ο τραπεζικός τομέας υπέστη σοβαρές ζημιές αφού μεγάλο μέρος του χαρτοφυλακίου των τραπεζών ήταν είτε δάνεια
Οταν τον περασμένο Σεπτέμβριο ο απερχόμενος επικεφαλής της ΕΚΤ μείωσε εκ νέου το βασικό επιτόκιο καταθέσεων στο -0,50%, πολλοί έσπευσαν να χαρακτηρίσουν το κύκνειο άσμα ενός ομολογουμένως επιτυχημένου Ευρωπαίου κεντρικού τραπεζίτη ως προάγγελο νέων δεινών για τον τραπεζικό κλάδο πανευρωπαϊκά. Αρνητικά επιτόκια σημαίνει, υπεραπλουστευτικά, χαμηλότερα επιτοκιακά
Γράφει ο Δημήτρης Παστελάκος… Η αναγκαιότητα για την κίνηση κεφαλαίων στην ευρωπαϊκή αγορά, λόγω των επιφυλάξεων που δημιουργεί το ενδεχόμενο επερχόμενης οικονομικής κρίσης, οδήγησε την ΕκΤ στην μείωση του βασικού επιτοκίου στο -0,50% .
Παλιότερα, στις εφημερίδες, λέγαμε ότι οι ταξιτζήδες διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Και για τον λόγο αυτό -αποδεδειγμένα- τα πολιτικά κόμματα προσπαθούσαν πάντα, πριν τις εκλογές, να προσεταιρισθούν τα σωματεία της συμπαθούς (όχι σε όλους) αυτής τάξεως. Θυμάμαι στην "Βραδυνή" του Τζώρτζη Αθανασιάδη, τον αείμνηστο διευθυντή μας
Ήταν 8 Μαΐου του 2010 όταν η Ελλάδα έμπαινε μετά βαΐων και κλάδων (επιφωνήματα χαράς και ανταλλαγή συγχαρητηρίων στις αίθουσες του Κοινοβουλίου) στην γκιλοτίνα των μνημονίων. Από τότε κύλησε πολύ… μνημόνιο στο αίμα μας. Είδαμε και ζήσαμε πράγματα που μόνο στην αρρωστημένη πρακτική του άκρατου
Η μεταμνημονιακή εποχή είναι ένα ζήτημα που απασχολεί όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Από διαφορετική αφετηρία, το κάθε κόμμα προσπαθεί να διαμορφώσει ένα πρόγραμμα που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Ποια είναι όμως η διαδικασία για την διαμόρφωση αυτού του προγράμματος; του Θύμιου
Του Κωνσταντινου Βέργου. Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι ΗΠΑ και Κίνα οδεύουν προς έναν εμπορικό πόλεμο. Έναν πόλεμο που ξεκίνησε από τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Στην αρχή εκδηλώθηκε με απειλητικές δηλώσεις και στη συνέχεια εξελίχθηκε με δασμούς σε λίγα προϊόντα (κυρίως μετάλλου), όμως
Ο θόρυβος που προκάλεσαν οι αποκαλύψεις της «Νέας Σελίδας» για τις επιχειρηματικές – πολιτικές φιλίες του Κυριάκου Μητσοτάκη και την έντονη επιχειρηματική δράση της συζύγου του αντιμετωπίστηκαν από το επικοινωνιακό κανάλι της Πειραιώς με… απόλυτη σιωπή. Με τη συνταγή «μπόρα είναι, θα περάσει», ο Κυριάκος
Μανώλης Κοττάκης Οι δικαστές που πράγματι υπάρχουν στην Αθήνα και τι κρύβεται πίσω από τις «πλάτες» στον Γεωργίου Από τον Μανώλη Κοττάκη Λοιπόν; Θα χαιρετίσει σήμερα κανείς από όσους διοργανώνουν βαρύγδουπα συνέδρια με αντικείμενο (μεταξύ άλλων) «την κατάσταση των θεσμών στην πατρίδα μας» την απόφαση του Αρείου Πάγου για
Του Κωνσταντίνου Βέργου* Στις παραμονές του B' παγκοσμίου πολέμου, οι σιδηροβιομηχανίες και οι βιομηχανίες πολέμου λειτουργούσαν κυρίως με τις κρατικές παραγγελίες της xιτλερικής Γερμανίας. Σήμερα, οι σιδηροβιομηχανίες της Κεντρικής Ευρώπης δεν προσπαθούν να προσεταιριστούν απλά το κρατικό ταμείο, αλλά να απαγορεύσουν την πρόσβαση και των ανταγωνιστών
Με τρομοκρατικές διώξεις προσπαθούν να «σκοτώσουν» την ελευθερία σκέψης όσων είναι εκτός επιρροής τους Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης όλα επιτρέπονται. Κι όταν μάλιστα συνοδεύονται από καινοτομία, εμείς ο απλός λαός, οι άνθρωποι της καθημερινότητας οφείλουμε να βγάλουμε τον σκασμό. Ποιοι είμαστε εμείς που θα φωνάξουμε για
Του Σπυρίδωνα Λαβδιώτη. «Ο κόσμος το ’χει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι» λέει η λαϊκή παροιμία και οι δικοί μας πολιτικοί, όπως είδαμε στην προηγούμενη δημοσίευση επί του δημοσίου χρέους, εν έτι 2010 μετέτρεψαν σε δημοσιονομική κρίση την μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική κρίση που ξεκίνησε το καλοκαίρι του
Aντιθέσεις, ευκαιριακές συμμαχίες και εσωτερικές αντιφάσεις χαρακτηρίζουν αυτή την εποχή το οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον στον κόσμο αλλά και στην πατρίδα μας Παρά το γεγονός ότι στις μέρες μας οι πληροφορίες, η ενημέρωση για τα γεγονότα, λόγω της τεχνολογικής προόδου και του διαδικτύου είναι ταχύτατη,
Του Μιλτιάδη Νεκτάριου Στην Ιταλία οι "βάρβαροι" μπήκανε στην πόλη: τα αντισυστημικά κόμματα έχουν κερδίσει το 55% των ψήφων. Το ερώτημα είναι τι σημαίνει αυτό για την ΕΕ και εάν οι Βρυξέλλες μπορούν να επιβάλλουν στην Ιταλία την ίδια μεταχείριση που επέβαλαν στην Ελλάδα, την Πορτογαλία,
«Θα ήμασταν το ευτυχέστερο έθνος στην Ευρώπη, εάν η Τουρκία ήταν μια δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, μιλώντας νωρίτερα σε εκδήλωση στο Γερμανικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής στο Βερολίνο. Tόνισε ότι για αυτόν ακριβώς τον λόγο «εξακολουθούμε να στηρίζουμε την ευρωπαϊκή πορεία της
Του Γιώργου Χαρβαλιά Τα πράγματα είναι άπλα. Το κατάπτυστο βέτο του Ιταλού προέδρου Σέρτζιο Ματαρέλα στον διορισμό του Πάολο Σαβόνα για το αξίωμα του υπουργού οικονομικών, δεν οφείλεται στις απόψεις του τελευταίου για την οικονομία. Ούτε στις θέσεις του ως προς την ευρωπαϊκή προοπτική της Ιταλίας.
Του Σπυρίδωνα Λαβδιώτη. Με το πολιτικό σλόγκαν το αρχαίο «Σώζειν» την Ελλάδα από τη χρεοκοπία η κυβέρνηση Παπανδρέου υπογράφει όπως είδαμε στην προηγούμενη δημοσίευση – Μέρος 3ο επί του Δημοσίου Χρέους – την υπαγωγή της χώρας στο μηχανισμό στήριξης την 10η Μαΐου 2010. Ήτοι, της δανειακής σύμβασης
Του Δημήτρη Γ. Απόκη* Είναι γνωστό σε όλους ότι σε μια ευνομούμενη δημοκρατία, ο λαός ψηφίζει για την κυβέρνησή του και οι θεσμοί του κράτους σεβόμενοι τη βούλησή του, εφαρμόζουν το αποτέλεσμα της κάλπης. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια τα απολυταρχικό, με εργοδότη το Βερολίνο, καθεστώς
