Θα μπορούσε ένα ρομπότ να κάνει τη δουλειά σας; Εκατομμύρια άνθρωποι που δεν είδαν την εμφάνιση της αυτοματοποίησης εγκαίρως το αντιλαμβάνονται με τον πιο έντονο τρόπο. Η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο ναι. Η μελέτη Future of Jobs του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ προβλέπει ότι θα χαθούν 5.000.000
Πριν από έναν χρόνο, 6 εθελοντές –ένας αστροβιολόγος, ένας φυσικός, ένας πιλότος, ένας αρχιτέκτονας, ένας δημοσιογράφος και ένας επιστήμονας του εδάφους- μπήκαν σε έναν θόλο διαστάσεων 36x20 ποδών (11x7 μέτρων), κοντά σε ένα άγονο ηφαίστειο στη Χαβάη, για να μελετήσουν την προσομοίωση της ζωής στον
Των Jeffrey Tucker* & Cathy Reisenwitz*… Ενώ ο Ludwig von Mises είναι γνωστός ως καινοτόμος στα οικονομικά, οι προσπάθειές του να αλλάξει το πρόσωπο της οικονομικής επιστήμης δεν είναι τόσο γνωστές στους περισσότερους θαυμαστές του.
Επεδίωξε να βοηθήσει τον κόσμο να αντιληφθεί ότι οι γυναίκες, αν και είχαν αγνοηθεί και παραγκωνιστεί από τον ακαδημαϊκό χώρο, αν τους δινόταν η δυνατότητα θα μπορούσαν να συμβάλουν σε απίστευτο βαθμό στη μελέτη της σπανιότητας.
Του Richard M. Ebeling*… Το χρήμα είναι το σημαντικότερο αγαθό σε ένα οικονομικό σύστημα. Φυσικά το χρήμα «κάνει τον κόσμο να γυρνάει». Αυτό συμβαίνει επειδή το χρήμα είναι το γενικότερο μέσο συναλλαγών. Πωλούμε τα προϊόντα και τις υπηρεσίες μας για το χρήμα, και έπειτα το χρησιμοποιούμε για να αγοράσουμε τα προϊόντα και τις υπηρεσίες άλλων.
Το χρήμα μας επιτρέπει, επίσης, να κάνουμε συγκρίσεις. Καθώς όλα τα αγαθά ανταλλάσσονται με χρήματα, κάθε πράγμα στην αγορά έχει τη δική του χρηματική αξία. Οι καταναλωτές και οι παραγωγοί μπορούν εύκολα να αξιολογήσουν τις σχετικές χρηματικές αξίες των καταναλωτικών αγαθών, όπως και τις πρώτες ύλες με τις οποίες παράγονται αυτά τα αγαθά. Αυτό επιτρέπει μια αποτελεσματική και οικονομική χρήση των πόρων και των αγαθών στην κοινωνία.
Πολλοί ειδικοί που μελετούν το θέμα του αυτοματισμού πιστεύουν ότι ο τωρινός ρυθμός ανάπτυξης μας ωθεί σε ένα μέλλον με ολοένα και λιγότερες διαθέσιμες θέσεις εργασίας.
Αυτό ίσως είναι καλό.
Ο David Graeber, στο δοκίμιό του “On the Phenomenon of Bullshit Jobs” που δημοσιεύθηκε το 2013, προέβαλε τη θέση ότι στον απόηχο του αυτοματισμού, δημιουργήσαμε θέσεις εργασίας απλά για να υπάρχουν και όχι επειδή ήταν απαραίτητες για την εκπλήρωση μιας σημαντικής δουλειάς ή ενός σκοπού.
Του Michael Graziano*… Το ερώτημα δεν είναι αν μπορούμε να μεταφορτώσουμε τους εγκεφάλους μας σε έναν υπολογιστή, αλλά το τι θα γίνει μετά
Κατά το τέλος του 18ου αιώνα, οι μηχανικοί άρχισαν να φτιάχνουν μουσικά κουτιά: περίπλοκοι μηχανισμοί που μπορούσαν να παίξουν αρμονίες και μελωδίες από μόνοι τους. Κάποιοι ενσωμάτωσαν καμπάνες, τύμπανα, εκκλησιαστικά όργανα, ακόμα και βιολιά, και όλα αυτά οργανωμένα με έναν περιστρεφόμενο κύλινδρο. Τα πιο φιλόδοξα παραδείγματα είναι οι Λιλιπούτειες ορχήστρες, όπως το Panharmonicon, που εφευρέθηκε στη Βιέννη το 1805, ή το Orchestrion, που παρήχθη μαζικά και κυκλοφόρησε στη Δρέσδη το 1851.
Αλλά η τεχνολογία αυτή είχε περιορισμούς. Για να φτιάξει έναν πειστικό ήχο βιολιού, ο μηχανικός έπρεπε να δημιουργήσει ένα μικρό ομοίωμα βιολιού –ένα αρκετά σπουδαίο μηχανικό επίτευγμα. Πώς θα αναπαριστούσε ένα τρομπόνι; Ή ένα όμποε; Με τον ίδιο τρόπο, βέβαια. Ο τεχνίτης θεωρούσε ότι ένα ολόκληρο όργανο έπρεπε να αντιγραφεί για να απεικονίσει τον ιδιαίτερο ήχο του. Το μέταλλο, το ξύλο, η γλωττίδα, το σχήμα, η αντήχηση, όλα αυτά έπρεπε να αντιγραφούν. Πώς αλλιώς θα μπορούσατε να αναπαραστήσετε τον ήχο της ορχήστρας; Η εργασία αυτή ήταν απελπιστικά δύσκολη.
Αργότερα, το 1877, ο Αμερικανός εφευρέτης Thomas Edison εισήγαγε τον πρώτο φωνογράφο, και η ιστορίας της μουσικής άλλαξε. Φαίνεται ότι για να συντηρηθεί και να αναπαραχθεί ο ήχος του οργάνου, δεν χρειάζεται να ξέρετε τα πάντα για αυτό, τα υλικά ή τη δομή του. Δεν χρειάζεστε μια μικροσκοπική ορχήστρα σε ένα δωμάτιο. Το μόνο που χρειάζεστε είναι να επικεντρωθείτε σε ένα βασικό μέρος του. Ηχογραφήστε τα ηχητικά κύματα, μετατρέψτε τα σε δεδομένα, και να τα καταστήσετε αθάνατα.
Φανταστείτε ένα μέλλον όπου το μυαλό μας δεν πεθαίνει ποτέ. Όταν το σώμα αρχίζει να φθίνει, μια μηχανή σκανάρει τον εγκέφαλό σας με αρκετή λεπτομέρεια ώστε να απεικονίσει τις ιδιαίτερες συνδέσεις του. Ένας υπολογιστής χρησιμοποιεί αυτά τα δεδομένα για να κάνει προσομοίωση του εγκεφάλου. Δεν χρειάζεται να αναπαραστήσει και την τελευταία λεπτομέρεια. Όπως ο φωνογράφος, θα παραμερίζει τα άσχετα φυσικά χαρακτηριστικά, αφήνοντας μόνο την ουσία των μοτίβων. Και έπειτα, εμφανίζεται ένα δεύτερο εγώ, με τις μνήμες, τα συναισθήματα, τον τρόπο σκέψης και λήψης αποφάσεων σας, μεταφρασμένα σε υπολογιστικά εξαρτήματα με τόση ευκολία όσο η αντιγραφή ενός αρχείου κειμένου σήμερα.
Αν κοιτάξετε όλα τα δεδομένα, είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχει υπάρξει καλύτερη εποχή για να ζει κανείς «Έχουμε περιπέσει σε χαλεπούς καιρούς, η πολιτική είναι διεφθαρμένη και ο κοινωνικός ιστός φθείρεται». Ποιος το είπε αυτό; Ο Τραμπ ή ο Σάντερς; Ο Φάρατζ ή η Λεπέν; Είναι
Του Peter Diamandis*… Οι περισσότεροι άνθρωποι ανησυχούν σχετικά με το πώς η τεχνητή νοημοσύνη και η ρομποτική καταλαμβάνουν θέσεις εργασίας, ανατρέπουν τις ζωές μας, μειώνουν τα εισοδήματά μας και κατά συνέπεια, καταστρέφουν την οικονομία.
Εν αναμονή αυτού, χώρες όπως ο Καναδάς, η Ινδία και η Φινλανδία διεξάγουν πιλοτικά πειράματα για να τεστάρουν την ιδέα του «ενιαίου βασικού εισοδήματος» -την άνευ όρων παροχή ενός σταθερού ποσού από την κυβέρνηση ώστε να υποστηρίζεται η διαβίωση ανεξαρτήτως απασχόλησης.
Αλλά αυτό για το οποίο οι άνθρωποι δεν συζητούν, και εφιστά την προσοχή μου, είναι μια επερχόμενη απονομισματοποίηση του κόστους διαβίωσης. Δηλαδή γίνεται ολοένα και φτηνότερη η ικανοποίηση των βασικών αναγκών μας.
Του Don Boudreaux*… «Αφήστε την αγορά να το χειριστεί! Αφήστε την αγορά να το χειριστεί! Δεν έχετε κουραστεί να αναμασάτε αυτή την απλοϊκή ‘καραμέλα’;» Έτσι έκλεινε ένα μήνυμα που έλαβα από έναν αναγνώστη.
Είναι αλήθεια ότι όλοι μας μπαίνουμε στον πειρασμό, μερικές φορές, να αποφεύγουμε να σκεφτόμαστε πολύ για περίπλοκα ζητήματα και να καταφεύγουμε, αντίθετα, σε απλοϊκά ρητά χωρίς πολύ κόπο. Πρέπει να αντιστεκόμαστε σε αυτήν την τάση απέναντι και στον εαυτό μας και στους άλλους.
Οι ταξιτζήδες έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια παρακαλώντας τις τοπικές κυβερνήσεις σε όλον τον κόσμο να βάλουν ένα τέλος στην απειλή των μεταφορών χωρίς κανονισμούς. Αυτές οι συγκρούσεις, όμως, ήταν απλά το ορεκτικό για το άμεσο μέλλον, στο οποίο η βιομηχανία υπηρεσιών μεταφορών προσπαθεί ενεργά
Η υποσαχάρια Αφρική αποτελείται από 46 χώρες και καλύπτει μια περιοχή έκτασης 9,4 εκατομμυρίων τετραγωνικών μιλίων. Ένας στους 7 ανθρώπους ζει στην Αφρική και το μερίδιο της ηπείρου στον παγκόσμιο πληθυσμό αναμένεται να αυξηθεί, επειδή το ποσοστό αναπαραγωγής του πληθυσμού της παραμένει υψηλότερα από οπουδήποτε
Του Aaron Frank*… «Αν η θεωρία της υπέρβασης είναι σωστή, τότε το εσώτερο, και όχι το εξώτερο, διάστημα είναι το τελευταίο σύνορο της συμπαντικής ευφυΐας. Το πεπρωμένο μας είναι η πυκνότητα». – John Smart
Ενώ βρισκόμαστε εδώ και μερικές μόνο δεκαετίες στην «εποχή της κοσμολογίας» -τη στιγμή όπου αποκτήσαμε το δικαίωμα να ερευνήσουμε εις βάθος την κοσμική κατοικία μας- μάθαμε ότι ζούμε σε ένα σύμπαν που μοιάζει με μεγάλο παλάτι.
Και επίσης, εντοπίσαμε κάτι παράξενο. Φαίνεται ότι είμαστε οι μόνοι ένοικοι! Πού είναι οι εξωγήινοι; Τους προσβάλαμε και μας αποφεύγουν;
Σαν σήμερα 24 Αυγούστου 1572, ο Βασιλεύς της Γαλλίας Κάρολος Θ’, υπό την επιρροή της μητέρας του, της Αικατερίνης των Μεδίκων, διατάζει τη δολοφονία των αρχηγών των Ουγενότων Προτεσταντών, ξεκινώντας ένα όργιο φόνων που οδηγεί στον θάνατο δεκάδων χιλιάδων Ουγενότων σε όλη τη Γαλλία.
Ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος, ο αρχιτέκτονας της Τρομοκρατίας της Γαλλικής Επανάστασης, καθαιρείται και συλλαμβάνεται από την Εθνική Συνέλευση. Ως ηγετικό μέλος της Επιτροπής Γενικής Ασφάλειας από το 1793, ο Ροβεσπιέρος διέταξε την εκτέλεση πάνω από 17.000 αντιφρονούντων απέναντι στην Επανάσταση, κυρίως μέσω της λαιμητόμου. Την επόμενη μέρα από
Της Cathy Reisenwitz*
