Κάθε που σκοτεινιάζει το καλοκαίρι είναι λες και το κάθε χωριό ή η κάθε πόλη, ειδικά αυτά που αποτελούν τουριστικούς προορισμούς, να πασχίζει να αλλάξει φυσιογνωμία. Να απαλλαγεί από την αρμύρα της ημέρας και να κλέψει λίγο την χάρη των βραδινών ενδυμάτων. Η πιο προσαρμοστική στην
Το Παρίσι από την στιγμή της εφόδου στην Βαστίλη και τον αποκεφαλισμό του βασιλιά-ήλιου (λέγε με και Λουδοβίκο ΙΔ) ζει κάτω από μια ιδιότυπη "κατάρα". Κάθε σχεδόν 100 χρόνια γνωρίζει μια κοινωνική αναστάτωση, η οποία δεν μένει στα στενά γεωγραφικά όρια του δήμου ή της
Σάββατο βράδυ στην Επίδαυρο. Γιατί τι καλύτερο να κάνεις στην Αθήνα. Γιατί όταν τα πράγματα ζορίζουν καλό είναι να κοιτάς λίγο στο σοφό παρελθόν σου. Γιατί εκεί "διδάσκονται" οι "Αχαρνείς". Το πλήθος από νωρίς έχει αρχίσει να συγκεντρώνεται. Και να ανηφορίζει σιγά σιγά προς το θέατρο.
Είναι μια από τις διαχρονικά αγαπημένες μου ταινίες. "Η μέρα της Μαρμότας". Μια ρομαντική με αρκετή δόση παραμυθιού ταινία των 90's. Και φυσικά όπου παραμύθι κάπου κοντά κρύβονται οι αλληγορίες και οι συμβολισμοί. Τόσο οι εσωτερικοί, όσο και οι άλλοι. Οι καθημερινοί. Ίσως οι πλέον
Η 26η ημέρα του φετινού Ιανουαρίου ήταν μια παράξενη ημέρα. Τα πάντα κύλησαν ομαλά, παρά τις περί αντιθέτου προβλέψεις κάποιων. Η ζωή συνεχίστηκε όπως και πριν τις εκλογές. Συν το ότι υπήρχε διάχυτη μια αίσθηση αισιοδοξίας. Ότι η νέα κυβέρνηση που εκλέχθηκε θα μπορούσε – το
Απόγευμα 15ης Ιουνίου 1994. Στα «breaking news» της τότε ανθούσας ιδιωτικής τηλεόρασης η είδηση κυριαρχεί. Ο Μάνος Χατζιδάκις είναι νεκρός. Σε κάποιο δελτίο μάλιστα κυριαρχεί -με σχετική περηφάνια- το βίντεο με το σώμα του καλλιτέχνη να μεταφέρεται από το σπίτι του εντός του ασθενοφόρου. Ο οπερατέρ δεν
Σήμερα μια αγαπημένη φίλη έφερε στον κόσμο την κόρη της. Μια "άφιξη" που η μικρή ανέβαλλε για μέρες. Προφανώς κληρονομώντας μέρος από το πείσμα της μητέρας της προτιμούσε την ενδομήτρια (in utero) θαλπωρή από την επικρατούσα παράνοια. In utero βρίσκεται και η κοινή λογική. Αυτή που
Θα πρέπει να είναι αποτρόπαια άσχημο το συναίσθημα της πολιορκίας. Η αίσθηση του στραγγαλισμού, η απουσία κάθε ελπίδας διαφυγής από την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Το βίωναν οι κάτοικοι του Σαράγιεβο. Στα τρία και κάτι χρόνια της πολιορκίας η κατάσταση ξέφευγε από το ανθρωπίνως αποδεκτό πλαίσιο
"Μου αρέσουν οι πλαστικές κούκλες. Επειδή μάλλον πιστεύω ότι μπορώ να τις ζωντανέψω". Και καθώς προφανώς δεν κατάφερε ποτέ να ζωντανέψει κάποια πλαστική κούκλα, αποφάσισε να αντιστρέψει την διαδικασία και να μετατρέψει τον εαυτό του σε μια πλαστική κούκλα. Η ιστορία του Μάικλ Τζάκσον του
Ο όρος προπαγάνδα πρώτο εμφανίστηκε στις 22 Ιουνίου του 1622 μ.χ.. Είναι ο όρος που χρησιμοποίησε η αγία έδρα επί πάπα Γρηγορίου ΙΕ και είχε ως σκοπό να περιγράψει τη δραστηριότητα της καθολικής εκκλησίας για τον προσηλυτισμό νέων πιστών όπως και να διασφαλίσει την κυριαρχία
