HomeΑΠΟΨΗ (Page 107)

ΑΠΟΨΗ

Δρ. Ιωάννης Παρίσης… Αυτό που κατ’ ευφημισμό μάλλον απεκλήθη «Αραβική άνοιξη», εξελίχθηκε στη Συρία κατά τρόπο τελείως  διαφορετικό από τις άλλες αραβικές χώρες. Μάλλον δεν υπήρξε καθόλου «άνοιξη», αλλά η χώρα πέρασε κατευθείαν σε έναν βαρύ «χειμώνα». Τα αντικρουόμενα συμφέροντα της ΕΕ και των ΗΠΑ με εκείνα της Ρωσίας και της Κίνας δεν επέτρεψαν την οποιαδήποτε δυναμική παρέμβαση των Ηνωμένων Εθνών. Τα πράγματα περιπλέχθηκαν ακόμη περισσότερο εξαιτίας της υποστήριξης που παρέχει το Ιράν προς το καθεστώς Άσαντ, που οφείλεται, φαινομενικά τουλάχιστον, στο κοινό σιιτικό δόγμα-άξονα. Αυτό προκαλεί ανησυχίες στο Ισραήλ, ενώ ενδιαφέρον, για τα δικά τους διαφορετικά συμφέροντα, προβάλλουν η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία.

Δημοκρατία χωρίς ανεξάρτητη λειτουργία της ενημέρωσης δεν μπορεί να υπάρξει. Εχουν γραφτεί εκατοντάδες σελίδες για τους περίφημους «νταβατζήδες» της ενημέρωσης. Το τελευταίο διάστημα οι αναφορές έχουν πληθύνει. Φουντώνουν και πάλι οι φωνές ότι πρέπει να δοθεί ένα τέλος στο φαινόμενο που άνθησε την αλησμόνητη εποχή Σημίτη.

Το κακό για τους αντιπάλους των Γερμανών στο ποδόσφαιρο είναι ότι οι Γερμανοί παίζουν μπάλα μέχρι ο διαιτητής να σφυρίξει το τέλος του παιχνιδιού. Το κακό για τους φίλους των Αμερικανών στη διεθνή πολιτική σκηνή είναι ότι ο Μπαρμπα-Σαμ δεν βάζει εύκολα το χέρι στην

Η πραγματικότητα της ζωής κατέδειξε ότι πλέον είναι απόλυτα ασαφής η αντιστοιχία «ιδεολογίας» και real politic. Θεωρώντας πάντα ότι τουλάχιστον ανάμεσα στους πολίτες υπάρχουν και σχηματίζονται συγκυριακά έστω, πλειοψηφίες που κατανοούν, αποδέχονται και υπηρετούν πολιτικές που απορρέουν από ιδεολογικές αφετηρίες.

Εάν όλα στο ασφαλιστικό γίνουν όπως προβλέπει η περίφημη Επιτροπή «σoφών», τότε το πόρισμά της δεν θα είναι απλώς ένα γραπτό «μνημείο βλακείας», όπως πολλοί έσπευσαν να το χαρακτηρίσουν, αλλά ένα μνημείο υπέρ πεσόντων ηρώων. Θα είναι το «ηρώο» που θα στηθεί στη μνήμη όλων των

H κυβέρνηση Τσίπρα βρίσκεται στην κυριολεξία στον αέρα καθώς οι πτήσεις με ελικόπτερα και ιδιωτικά αεροπλάνα αποτελούν σχεδόν καθημερινότητα για τους υπουργούς της καθώς και συγγενικά τους πρόσωπα. Eιδικά στην διάρκεια του καλοκαιριού δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι είχαμε ένα ιπτάμενο κυβερνητικό συμβούλιο. Τα στελέχη

o κράτος μας δεν είναι κραταιό.Αυτό δεν είναι κρυφό, μήτε το κρύβουμε. Από την άλλη, παρατηρώ ότι η κυβέρνηση έχει για το κράτος μια απολύτως προσγειωμένη, μη ιδεολογικα φορτισμένη άποψη. Δεν της φτάνουν οι μηχανισμοί του Δημοσίου που προστατεύει με υστερικά χονδροειδή τρόπο. Δημιουργεί μέσα από

Ένας υπουργός της κυβέρνησης της «Αριστεράς» που φαίνεται να «ξέχασε» να δηλώσει ένα εκατομμύριο ευρώ στο πόθεν έσχες του δηλώνει: «στόχος μας, οι μεταρρυθμίσεις με κοινωνικό χαρακτήρα». Η πολιτική σήμερα, σε πλανητική κλίμακα έχει δυστυχώς γίνει (εξαιτίας και της πολιτικής απάθειας των πολλών που δεν έχουν

Είμαι υποχρεωμένος να είμαι ευθύς: Η Ν.Δ. έχει «πέσει» κατηγορία ως πολιτική παράταξη. Και αυτό είναι απόρροια ενός ευρύτερου γεγονότος: Κατ' ουσίαν, έχει «πέσει» κατηγορία το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Ηγούνται σήμερα ή διεκδικούν να ηγηθούν σχηματισμών πρόσωπα που το πολύ να ήταν υφυπουργοί παλαιότερων

Όταν, αρχές του 1960, ήρθε ένα φορτηγό με βαστάζους και ξεφόρτωσε ένα επαγγελματικό ψυγείο στο Χαζνέ, για το καινούργιο μπακάλικο του θείου μου, διαγωνίως από τον Ράλλη και απέναντι από τα Τιτάνια του Κωδούνα,οι περίεργοι που μαζεύτηκαν ήταν περισσότεροι από το 1959, όταν εμφανίστηκε στα

Όταν ένας υπουργός ξεχνά να δηλώσει στο πόθεν έσχες του τραπεζική κατάθεση 1.000.000 ευρώ είναι ένοχος. Αν το έκανε από αμέλεια δεν κάνει για υπουργός. Τι εμπιστοσύνη μπορείς να έχεις σε κάποιον τόσο ξεχασιάρη. Αν το έκανε επειδή πίστευε ότι δεν πρέπει να τα δηλώσει δεν κάνει

Καταθέτω τα όπλα. Δεν είναι Στεν, μήτε Χότσκις.Είναι ιδεολογήματα, τα οποία ίδρωσα να καταλάβω και τώρα τα διατρέχω ως ιστορικά realia. Δεν μετέχω στον Εμφύλιο. Αρκέστηκα στο ψυχροπολεμικό «παρά πόδας» του μακαρίτη του Ζαχαριάδη, αγνόησα το ένα, καρφώθηκα από το άλλο.Ακόμη κι αν ο Εμφύλιος δεν τελείωσε τον Αύγουστο του 1949, κατέρρευσε ωστόσο τον Αύγουστο του 2015 για μένα.

Μετά το σκάνδαλο Volkswagen, που έφερε στην επιφάνεια ορισμένες δομές του γερμανικού κρατικοδίαιτου καπιταλισμού και του οποίου το κόστος είναι ακόμα νωρίς να αποτιμήσουμε, η γερμανική οικονομία δέχεται ένα δεύτερο πλήγμα: το μεγαθήριο Deutsche Bank (DB) προανήγγειλε την περασμένη Τετάρτη απώλειες-ρεκόρ 6,2 δις ευρώ για